Marcin Matysek, Tomasz Figarski, Paweł Wieczorek, Jakub Wyka, Łukasz Kajtoch
Ornis Polonica 2015, 56: 287–297
https://doi.org/10.12657/ornis.2015.4.2
Abstrakt: W pracy przedstawiono aktualne występowanie puszczyka zwyczajnego Strix aluco i puszczyka uralskiego S. uralensis w pofragmentowanych lasach południowej części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej i centralnej części Pogórza Zachodniobeskidzkiego, a także zmiany liczby ich terytoriów w ostatnim dziesięcioleciu w wybranych kompleksach leśnych. W latach 2014–2015 zlokalizowano 114 terytoriów puszczyka zwyczajnego (średnie zagęszczenie 7,0 terytoriów/10 km2 powierzchni leśnej) i 17 terytoriów puszczyka uralskiego (średnie zagęszczenie 1,0 ter./10 km2 pow. leśnej; 1,8 ter./10 km2 pow. leśnej uwzględniając jedynie Pogórze). Terytoria puszczyka zwyczajnego były rozmieszczone równomiernie, przy czym w lasach z terytoriami puszczyka uralskiego zlokalizowane były na ogół na skraju drzewostanów. Puszczyk zwyczajny występował też w mniejszych lasach, w których nie stwierdzano puszczyka uralskiego. W porównaniu do lat 2004–2008, w latach 2014–2015 zaobserwowano względną stabilność lub 15% wzrost liczby terytoriów puszczyka zwyczajnego w zależności od kompleksu leśnego. W przypadku puszczyka uralskiego nie potwierdzono występowania 3 terytoriów znanych w latach poprzednich (lokalny spadek o ok. 20%). Prawdopodobną przyczyną wycofania się puszczyka uralskiego z niektórych kompleksów leśnych były zabiegi gospodarcze polegające m.in. na prowadzeniu cięć rębnych w starszych drzewostanach. Celowe byłoby wdrożenie monitoringu populacji obu gatunków na omawianym obszarze i przyległych terenach.
Słowa kluczowe: allopatria, Pogórze Zachodniobeskidzkie, sowy, Strigidae, sympatria, Wyżyna Krakowsko-Częstochowska
