Włodzimierz Meissner, Arkadiusz Sikora, Jacek Antczak, Sebastian Guentzel, Przemysław Wylegała
Ornis Polonica 2016, 57: 248–263
https://doi.org/10.12657/ornis.2016.4.1
Abstrakt: Jesienią 2014 roku po raz trzeci przeprowadzono w Polsce liczenie czajek Vanellus vanellus i siewek złotych Pluvialis apricaria. W październiku w 368 miejscach zanotowano łącznie 113 254 czajek i 43 138 siewek złotych, a w listopadzie w 293 miejscach 21 029 czajek i 27 036 siewek złotych. Oba gatunki były liczniejsze w Polsce północnej niż w pozostałych regionach: w październiku i listopadzie stwierdzono tam odpowiednio 81% i 88% oraz 84% i 83% wszystkich stwierdzonych czajek i siewek złotych. Podczas obu kontroli najczęściej spotykano stada czajek liczące od 101 do 500 ptaków (41% stad w październiku i 29% w listopadzie). Przeciętna wielkość stada (mediana) wynosiła 170 os. w październiku i 80 os. w listopadzie. Siewki złote gromadziły się w październiku najczęściej (19%) w stadach od 101 do 500 os., a w listopadzie spotykano najwięcej stad (26%) liczących 11–50 os. Przeciętna wielkość stada siewek złotych wyniosła 97 w październiku i 62 os. w listopadzie. W obu miesiącach 26% zgrupowań stanowiły stada mieszane. W 72% stad mieszanych przeważała czajka, a tylko w 22% stad liczniejsza była siewka złota. W październiku 36% czajek przebywało na polach obsianych oziminą, a 24% na polach uprawnych bez oziminy. W miesiącu tym również siewki złote spotykano głównie w tych dwóch siedliskach (odpowiednio 52% i 28%). W listopadzie najwięcej czajek stwierdzono na stawach rybnych (67%), a udział ptaków zaobserwowanych na polach z oziminą spadł do 25%. W październiku 2014 w Polsce zatrzymało się 1–2% północnoeuropejskiej populacji czajki i około 4–7% siewki złotej, wskazując tym samym na duże znaczenie Polski dla tych gatunków w okresie wędrówki.
Słowa kluczowe: czajka Vanellus vanellus, migracja jesienna, preferencje siedliskowe, siewka złota Pluvialis apricaria
