Justyna Chachulska, Katarzyna Turzańska, Marta Borowiec
Ornis Polonica 2014, 55: 227–239
https://doi.org/10.12657/ornis.2014.4.0
Abstrakt: Praca jest podsumowaniem wiedzy o wybranych aspektach biologii lęgowej cierniówki Sylvia communis w Polsce na podstawie analizy 408 kart nadesłanych do Kartoteki Gniazd i Lęgów (KGiL) w latach 1987–2013. Gatunek ten nie był dotychczas w kraju szczegółowo badany. Ponad połowa danych pochodziła z województw: mazowieckiego, dolnośląskiego i śląskiego. Gniazda cierniówki znajdowano najczęściej w krajobrazie rolniczym, na terenach półotwartych gęsto porośniętych krzewami i roślinnością zielną. Umieszczone były zazwyczaj nisko, w 60% przypadków pomiędzy 0,2 a 0,6 m nad ziemią (zakres 0–4 m). Najwcześniejsze lęgi przypadały na drugą połowę kwietnia, a najpóźniejsze na drugą połowę lipca. Szczyt przystępowania do lęgów przypadał na drugą połowę maja. Cierniówka składała 3–6, najczęściej 5 lub 6 jaj, a średnia wielkość zniesienia wynosiła 5,1 jaja. Wielkość zniesienia malała wraz z upływem sezonu. Sukces lęgowy wynosił 51%. Zniszczeniu uległo 21% lęgów z jajami i 25% z pisklętami. Najczęstszą przyczyną strat było drapieżnictwo (ponad 50%).
Słowa kluczowe: biologia lęgowa, cierniówka, karty gniazdowe, Sylvia communis
