Sławomir Chmielewski
Ornis Polonica 2016, 57: 29–38
https://doi.org/10.12657/ornis.2016.1.2
Abstrakt: Badania awifauny sadów k. Kłopoczyna (9 km2) przeprowadzono w roku 2004. W krajobrazie dominowały wysokotowarowe sady jabłoniowe Malus sp. zajmujące 65% powierzchni oraz pola i ugory, których udział sięgał 27%. Badane sady poddawane były intensywnym zabiegom agrochemicznym. Stwierdzono 52 gatunki lęgowe lub prawdopodobnie lęgowe, spośród których oceną liczebności objęto 19 gatunków. Najliczniejszymi gatunkami były: trznadel Emberiza citrinella (11 p/km2), kulczyk Serinus serinus (9,6 p/km2), cierniówka Sylvia communis (2,2–2,7 p/km2), kuropatwa Perdix perdix (2,0 p/km2), kopciuszek Phoenicurus ochruros (1,9 p/km2), pliszka siwa Motacilla alba (1,8 p/km2) i gąsiorek Lanius collurio (1,6–1,9 p/km2). Trznadel zasiedlał zarówno wnętrza, jak i obrzeża sadów, większość par kulczyka (69%) zajmowało terytoria w wiejskiej zabudowie siedliskowej rozproszonej lub zwartej, cierniówka związana była z łąkami i zbiornikami wodnymi oraz towarzyszącymi im zakrzewieniami. Stwierdzono, że predyktywny model zagęszczeń gatunków w krajobrazie sadowniczym adekwatnie oszacowuje zagęszczenia populacji cierniówki, kuropatwy, kopciuszka, gąsiorka i sroki, przeszacowuje w przypadku sierpówki i pliszki siwej, a niedoszacowuje zagęszczenia w przypadku kulczyka, trznadla i przepiórki.
Słowa kluczowe: predyktywne zagęszczenia, ptaki krajobrazu sadowniczego, wybiórczość siedliskowa, zagęszczenia
