Piotr Wilniewczyc, Piotr Dębowski, Maciej Kubicki
Ornis Polonica 2015, 56: 298–308
https://doi.org/10.12657/ornis.2015.4.3
Abstrakt: W pracy przedstawiono zmiany jakościowe i ilościowe awifauny lęgowej w dolinie Czarnej Koneckiej (IBA PL142), śródleśnej, wyżynnej rzeki o długości 85 km. Do porównań użyto głównie wyników inwentaryzacji z lat 1993–1995 i 2011. W ciągu ok. 20 lat badany teren zasiedliło siedem nowych gatunków lęgowych (gęgawa Anser anser, krakwa Anas strepera, gągoł Bucephala clangula, zielonka Porzana parva, kormoran Phalacrocorax carbo, pliszka górska Motacilla cinerea i muchołówka białoszyja Ficedula albicollis), a trwale zanikły trzy (perkoz rdzawoszyi Podiceps grisegena, rycyk Limosa limosa i kraska Coracias garrulus). U 53% gatunków nastąpił wzrost liczebności, u 22% spadek, zaś u 24% nie stwierdzono zmian. Najwyższy wzrost odnotowano w przypadku nurogęsia Mergus merganser (z 0–1 do 7–8 par), żurawia Grus grus (z 2 do 23 par), kszyka Gallinago gallinago (z 26–27 do 46 par), samotnika Tringa ochropus (z 8–9 do 17–19 par), błotniaka stawowego Circus aeruginosus (z 5 do 21–24 par), dudka Upupa epops (z 13–17 do 34 samców), remiza Remiz pendulinus (z 14–15 do 45 par) i trzciniaka Acrocephalus arundinaceus (z 15 do 75 samców), a spadek dla cietrzewa Tetrao tetrix (z 25 do 1 samca), czajki Vanellus vanellus (z 83–87 do 11 par) i świergotka łąkowego Anthus pratensis (z 35–50 do 7–12 par). Największy wpływ na awifaunę doliny miały zmiany siedliskowe, takie jak: sukcesja drzew, krzewów i trzciny na siedliskach łąkowych, zmiany w gospodarce rybackiej oraz zwiększenie się powierzchni terenów silnie podmokłych i przesuszonych.
Słowa kluczowe: Dolina Czarnej Koneckiej, inwentaryzacja, monitoring liczebności, Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków, ptaki lęgowe, trendy
