Adam Zbyryt, Małgorzata Zbyryt, Paweł Siwak, Zbigniew Kasprzykowski
Ornis Polonica 2013, 54: 25–39
https://doi.org/10.12657/ornis.2013.1.2
Abstrakt: Badania prowadzono w 2012 roku na obszarze 20 187 km². Liczba zinwentaryzowanych gniazd gawronów Corvus frugilegus wyniosła 10 666 w 134 koloniach. Całkowitą populację oszacowano na 10 700–11 000 par. Średnie zagęszczenie wyniosło 53 pary/100 km² powierzchni ogólnej i 76 par/100 km² bez uwzględnienia powierzchni lasów. Zagęszczenie kształtowało się od 7 do 3309 par/100 km² i różniło się istotnie między powiatami. Stwierdzono istotny negatywny związek powierzchni lasów z zagęszczeniem gawronów. Średnia wielkość kolonii wynosiła 79,6 gniazda (SD=136,1). Kolonie do 50 gniazd (86) stanowiły 64% ogólnej liczby kolonii. W trzech największych miastach (Białystok, Suwałki i Łomża) gniazdowało 22% par (2 329). Najwięcej kolonii w jednym mieście odnotowano w Białymstoku (23), ich średnia wielkość wyniosła 25,9 gniazda (SD=23,2). Wielkość kolonii była zbliżona w miastach i małych miejscowościach, zaś statystycznie większe skupiska lęgowe odnotowano w miastach. Liczba drzew gniazdowych w całym województwie wyniosła 2 754, a wyróżnionych taksonów (gatunków lub rodzajów) – 35. Gawrony najczęściej gniazdowały na: jesionach wyniosłych Fraxinus excelsior (20%), sosnach zwyczajnych Pinus silvestris (18%), klonach zwyczajnych Acer platanoides (13%), topolach kanadyjskich Populus × canadensis (10%). W badanych koloniach odnotowano gniazdowanie innych gatunków ptaków: grzywacza Columba palumbus, pustułki Falco tinnuculus oraz czapli siwej Ardea cinerea. Głównym czynnikiem odpowiedzialnym za niską liczebność populacji gawrona na terenie województwa podlaskiego są niekorzystne zmiany w strukturze i użytkowaniu gruntów rolnych.
