Marek Elas, Krzysztof Kajzer, Mateusz Grzębkowski, Artur Koliński, Andrzej Różycki, Dawid Sikora, Łukasz Wardecki, Andrzej Węgrzynowicz
Ornis Polonica 2015, 56: 212–219
https://doi.org/10.12657/ornis.2015.3.2
Abstrakt: W roku 2013 na odcinku Środkowej Wisły (obszar OSO PLB 14004 oraz IBA PL083) o długości 51 km wykonano cenzus lęgowej populacji brodźca piskliwego Actitis hypoleucos. Prace prowadzono od połowy kwietnia do połowy czerwca kontrolując obszar z brzegów podczas przejść piechotą oraz z wody podczas spływów łodzią i kajakami. Wykrywalność terytoriów lęgowych brodźców piskliwych różniła się znacząco w zależności od zastosowanej metody liczeń i terminu liczeń. Najskuteczniejsze okazały się wielokrotne przejścia piesze obydwoma brzegami rzeki, podczas których stwierdzono obecność ptaków w 98% istniejących terytoriów ustalonych na podstawie danych ze wszystkich metod. Biorąc pod uwagę jedynie obserwacje ptaków wykazujących zachowania terytorialne lub godowe, najskuteczniejsze okazały się przejścia piesze oboma brzegami rzeki na przełomie kwietnia i maja (wykryto ptaki w 52% terytoriów), a najmniej skuteczne przejścia pod koniec maja (wykryto ptaki w 15% terytoriów). Spływ dwoma kajakami okazał się znacznie skuteczniejszy niż spływ łodzią silnikową – przy zastosowaniu tych metod zanotowano ptaki odpowiednio w 56% i 23% terytoriów. Jako metodę najbardziej skuteczną, pozwalającą wykryć ptaki w 84% istniejących terytoriów, wskazano łączoną metodę jednokrotnej kontroli pieszej obu brzegów rzeki na przełomie kwietnia i maja oraz spływu dwoma kajakami. W opracowaniu wskazano również na obostrzenia, jakim powinni kierować się wykonawcy prac terenowych, aby wyniki oceny liczebności populacji lęgowej brodźca piskliwego otrzymywane w kolejnych latach były porównywalne.
Słowa kluczowe: brodziec piskliwy, Dolina Środkowej Wisły, gniazdowanie, metody liczeń, populacja lęgowa, wykrywalność
