Tomasz Buczek
Ornis Polonica 2022, 63: 337–346
https://doi.org/10.12657/ornis.2022.4.3
Abstrakt: Badania rozmieszczenia i liczebności dymówki Hirundo rustica prowadzono w latach 2016–2017 w granicach administracyjnych Lublina (147,47 km2). Badana populacja liczyła 233 pary, w tym 166 par (1,45 pary/10 ha) gniazdowało w ekstensywnej zabudowie podmiejskiej a 67 par (2,03 pary/10 ha) na osiedlach o wysokiej zabudowie wielorodzinnej i intensywnej zabudowie jednorodzinnej. W pierwszych dwóch dekadach XXI w. w obrębie zabudowy miejskiej Lublina obserwowany jest wzrost liczebności dymówki. Badania wykazały gniazdowanie dymówki w sąsiedztwie terenów o wysokim udziale powierzchni biologicznie czynnej (tj. terenów zapewniających naturalną wegetację roślinności wraz z wodami powierzchniowymi), takich jak tereny rolnicze i doliny rzek. W strefie podmiejskiej odległość gniazd od rzek wynosiła średnio 524 m (0–2950 m; N=166), a w strefie silnie zurbanizowanej 98 m (0–265 m; N=67). Dymówki zamieszkujące strefę podmiejską i ekstensywną zabudowę jednorodzinną w 74% gniazdowały w budynkach przeznaczonych do hodowli/chowu dużych zwierząt: stajniach, oborach i chlewniach. W zabudowie miejskiej wybierały nietypowe lokalizacje lęgów, m.in. pod przęsłami mostów (16,4% par) czy w podziemnych garażach (13,4%). Większość gniazd znalezionych w budynkach gospodarczych (68,3%; N=142) było umieszczonych na ścianach przy suficie.
Słowa kluczowe: dymówka, Hirundo rustica, liczebność, Lublin, rozmieszczenie, synurbizacja ptaków
