Włodzimierz Meissner, Arkadiusz Sikora, Sebastian Guentzel, Jacek Antczak
Ornis Polonica 2011, 52: 26–39
https://doi.org/10.12657/ornis.2011.1.1
Abstrakt: W pracy opisano zimowanie czajki Vanellus vanellus i siewki złotej Pluvialis apricaria w Polsce w latach 1990–2008. Dla czajki przyjęto okres zimowania od 1.12 do 1.02, a dla siewki złotej od 1.12 do 29.02. W latach 1990–2008 uzyskano 197 stwierdzeń 19 351 czajek i 122 stwierdzenia 15 749 siewek złotych (po uwzględnieniu tylko jednej obserwacji z każdego miejsca w danym sezonie dla czajki odpowiednio: 94 i 12 804, a siewki złotej 67 i 11 656). Dawniej oba gatunki rzadko zimowały w Polsce. Również w latach 1990–2006 nie wykazano nasilenia się tego zjawiska, zaś znaczny wzrost liczby stwierdzeń i osobników obu gatunków odnotowano w latach 2007–2008. Prawdopodobnie nastąpił rzeczywisty wzrost, niezwiązany z większą aktywnością obserwatorów. Sezonowe wahania liczebności obu gatunków w skali całego kraju nie były związane ze średnimi temperaturami zimy. Jednak w okresie 2000/2001–2007/2008 zależność liczby zimujących czajek w północno-zachodniej Polsce była dodatnio skorelowana ze średnią temperaturą grudnia i stycznia. Większość stwierdzeń obu gatunków pochodziło z zachodniej Polski, na wschodzie zimowały rzadko i nielicznie. Stada do 50 ptaków stanowiły 61% wszystkich stwierdzeń czajki i 58% siewki złotej. Największe stado siewki złotej liczyło 1 200 os., a czajki – 1 000 os. Czajkę najczęściej spotykano na dnie spuszczonych stawów i zbiorników zaporowych oraz na łąkach, zaś siewki złote na dnie spuszczonych stawów oraz na zaoranych polach.
