Adrianna Muszyńska
Ornis Polonica 2022, 63: 12–28
https://doi.org/10.12657/ornis.2022.1.2
Abstrakt: Praca podsumowuje dane dotyczące występowania i lęgów szablodziobów Recurvirostra avosetta w Polsce. W latach 1945–1977 odnotowano 10 pojawów tego gatunku. Od roku 1977 szablodzioby pojawiały się w Polsce corocznie, a ich lęgi zdarzają się coraz częściej. Najwcześniejsze stwierdzenia szablodzioba odnotowano pod koniec marca, a najpóźniejsze w połowie listopada. Dwukrotnie stwierdzono zimujące osobniki. W porównaniu do informacji z lat 1945–1993, dane z okresu 1994–2020 ujawniły dynamiczny wzrost liczby pojawów szablodzioba, choć nadal występują duże fluktuacje liczebności między latami. Od roku 2012 liczba osobników obserwowanych w ciągu roku nie spadła poniżej 38. Najwięcej osobników obserwowano w 2019 (179) i 2020 (175). Dominowały obserwacje pojedynczych osobników (43,6%) oraz pojedynczych par (31,4%). Najliczniejsze stado widziane w latach 1994–2020 liczyło 15 osobników. W latach 1945–2020 odnotowano 20 przypadków lęgów szablodzioba (w tym dwa wyprowadzone ponownie, po stracie), na 16 stanowiskach w Polsce. Najwięcej lęgów (5) stwierdzono w roku 2012. Łącznie, licząc wszystkie lęgi w historii, szablodzioby wyprowadziły 44 pisklęta, a 28 z nich zaobrączkowano. Lęgi zakończone sukcesem odnotowano w 10 przypadkach. Najczęstszą przyczyną utraty lęgów było zalanie gniazd. Nie stwierdzono dotąd stałych stanowisk lęgowych w Polsce, a ptaki wciąż gniazdują efemerycznie.
Słowa kluczowe: lęgi, liczba i fenologia pojawów, szablodziób, występowanie
