Łukasz Krajewski
Ornis Polonica 2018, 59: 197–210
https://doi.org/10.12657/ornis.2018.3.2
Abstrakt: W latach 2011–2018 oznaczono strukturę gatunkową w 274 stadach gęsi zbożowej sensu lato obserwowanych w Kotlinie Biebrzańskiej. Spośród 47 501 os. do gatunku oznaczono 9 991 os. Przelot jesienny gęsi zbożowych sensu lato w Kotlinie Biebrzańskiej był słabo zaznaczony, a liczebność ptaków zależała od występowania rozlewisk. Największe stado w tym okresie liczyło 500 os. Jesienią zdecydowanie dominowała gęś tundrowa Anser serrirostris, która stanowiła 99,7% zgrupowania. Zimą (w styczniu) gęsi zbożowe sensu lato spotykane były tylko w łagodniejsze zimy (3 z 6 sezonów). Największe stado zimą liczyło 250 os. Gęś zbożowa A. fabalis stanowiła 5,4% zimujących osobników oznaczonych do gatunku, a tundrowa 94,6%. Przelot wiosenny był znacznie obfitszy. Największe stado gęsi zbożowych sensu lato liczyło 5 000 os. Gęś zbożowa stanowiła 10,9% zgrupowania w lutym i 2% w marcu. Najliczniej obserwowana była w pierwszej dekadzie marca – najwyższa jej liczebność w pojedynczym stadzie wynosiła ok. 190 os. Ostatnie gęsi zbożowe spotykano w trzeciej dekadzie marca. Gęś tundrowa była znacznie liczniejsza. W lutym stanowiła 89,1% zgrupowania, w marcu 98%, a w kwietniu i maju 100%. W związku ze zdecydowaną dominacją gęsi tundrowej można przyjąć, że obraz jej występowania w Kotlinie Biebrzańskiej jest bardzo zbliżony do charakterystyki występowania gęsi zbożowych sensu lato.
Słowa kluczowe: gęś tundrowa Anser serrirostris, gęś zbożowa Anser fabalis, Kotlina Biebrzańska, migracja, zimowanie
