Michał Polakowski, Monika Broniszewska
Ornis Polonica 2013, 54: 96–108
https://doi.org/10.12657/ornis.2013.2.1
Abstrakt: Kotlina Biebrzańska stanowi ważne miejsce postoju i żerowania ptaków wodno-błotnych w trakcie ich wędrówki wiosennej. Do tej grupy należą m.in. łabędzie Cygnus sp., których rozmieszczenie żerowisk wstępnie rozpoznano w latach 1995–2010. Wiosną 2011 i 2012, od połowy lutego do pierwszych dni maja, oceniono ich liczebność na najważniejszych żerowiskach wykonując liczenia raz w dekadzie. Stwierdzono 13 najważniejszych żerowisk skupiających 41–320 os. Największe znaczenie miały Baseny Wizna i Dolny. Dominował tu łabędź niemy Cygnus olor, którego przelot rozpoczynał się w lutym a szczyt liczebności przypadał na 2. dekadę marca. Koniec migracji był trudny do ustalenia ze względu na koczowanie w Kotlinie Biebrzańskiej stad ptaków nielęgowych. Wędrówka wiosenna łabędzia krzykliwego C. cygnus rozpoczynała się w połowie lutego i trwała do połowy kwietnia, ze szczytem przelotu przypadającym na późny marzec. W 3. dekadzie marca najliczniej migrował także łabędź czarnodzioby C. columbianus, którego wędrówka przebiegała najszybciej. Rozpoczynała się zwykle w połowie marca a kończyła w 2. połowie kwietnia. Kluczowymi żerowiskami wszystkich gatunków łabędzi w Kotlinie Biebrzańskiej wiosną były łąki zalewowe. Jedynie niewielki odsetek łabędzi krzykliwych żerował na polach uprawnych. Teren badań stanowi ważne miejsce żerowania i odpoczynku wszystkich trzech badanych gatunków łabędzi w trakcie ich przelotu wiosennego.
Słowa kluczowe: Kotlina Biebrzańska, łabędzie, migracja wiosenna, punkt postojowy
