Łukasz Ławicki, Artur Staszewski, Ryszard Czeraszkiewicz
Ornis Polonica 2010, 51: 93–106
https://doi.org/10.12657/ornis.2010.2.1
Abstrakt: W latach 1991–2008 na Pomorzu Zachodnim stwierdzono 41 noclegowisk gęsi zbożowej Anser fabalis i białoczelnej A. albifrons, na których notowano koncentracje co najmniej 100 osobników. Główne noclegowiska znajdowały się w dolinie dolnej Odry, na jez. Miedwie oraz Zalewach: Szczecińskim i Kamieńskim, a w latach 1990. również na jez. Świdwie. Podczas listopadowych liczeń w regionie stwierdzano od 5 088 do 45 005 gęsi zbożowych i od 605 do 51 206 gęsi białoczelnych, natomiast w styczniu liczebność gęsi zbożowej wahała się w zakresie 503–51 056 os., a gęsi białoczelnej sięgała 10–8 783 os. Podczas wiosennej wędrówki na Pomorzu Zachodnim notowano maksymalnie 12–16 tys. gęsi zbożowych i 40 tys. gęsi białoczelnych. Pomorze Zachodnie jest ważnym w skali Polski miejscem zatrzymywania się gęsi, skupiającym ok. 30% gęsi zbożowych i ok. 60% gęsi białoczelnych w czasie jesiennej wędrówki oraz po ok. 50% ich krajowych populacji podczas zimowania. W przypadku gęsi zbożowej występuje w regionie do 6% populacji zimującej w Europie. Na przestrzeni 20 lat nastąpił spadek liczebności gęsi na Pomorzu Zachodnim podczas jesiennej wędrówki, co ma prawdopodobnie związek ze zmianą trasy ich wędrówek oraz zubożeniem bazy pokarmowej w regionie. Trend podczas zimowania jest trudny do określenia, ze względu na zmienne warunki pogodowe w poszczególnych sezonach i zdarzające się w niektóre lata masowe powroty gęsi z zimowisk położonych na zachód od Polski już w połowie stycznia.
