Marcin Polak
Ornis Polonica 2021, 62: 189–209
https://doi.org/10.12657/ornis.2021.3.2
Abstrakt: W niniejszej pracy zaprezentowano wyniki liczeń ptaków przeprowadzonych w latach 2008–2019 na polach uprawnych w województwie lubelskim (wschodnia Polska). Badania prowadzono w ciągu całego roku za pomocą metody punktowej. Wykonano 374 jednogodzinne liczenia na 76 punktach zlokalizowanych w całym regionie. W trakcie badań zaobserwowano łącznie 80 386 osobników ze 137 gatunków, należących do 16 rzędów. Najliczniejszym gatunkiem był szpak Sturnus vulgaris (25% zespołu), a do grupy dominantów zaliczono jeszcze: ziębę Fringilla coelebs (11%), czajkę Vanellus vanellus (11%), skowronka Alauda arvensis (6%) i siewkę złotą Pluvialis apricaria (5%). W czasie pojedynczego liczenia odnotowano od 1 do 3 094 osobników (średnia = 215,7 os.; 95% PU: 353,5–408,1; N=374) oraz stwierdzono od 1 do 30 gatunków (średnia ± SD=12,6 ± 5,8; N=374). W cyklu rocznym najwięcej ptaków zaobserwowano podczas migracji jesiennej. Duży udział środowisk marginalnych (zadrzewień śródpolnych, szerokich miedz, oczek wodnych itp.), wysokie zróżnicowanie siedliskowe i żyzność pól uprawnych Lubelszczyzny wpłynęły na wysokie zróżnicowanie gatunkowe ptaków. W obrębie tego regionu najwyższe bogactwo gatunkowe odnotowano na Wyżynie Wołyńskiej i w Kotlinie Pobuża. Wykazano, że pola uprawne były powszechnie wykorzystywane, zwłaszcza w okresie wędrówek, przez gatunki zasiedlające inne rodzaje środowisk.
Słowa kluczowe: cykl roczny, krajobraz rolniczy, Lubelszczyzna, metoda punktowa
