Włodzimierz Meissner
Ornis Polonica 2010, 51: 275–284
https://doi.org/10.12657/ornis.2010.4.3
Abstrakt: Badania mające na celu określenie sezonowych zmian liczebności i rozmieszczenia trzech pospolitych gatunków kaczek morskich prowadzono na Bałtyku między Białogórą i Władysławowem w latach 2003–2004. Akwen ten został podzielony na 2 strefy: przybrzeżną i pełnomorską. Liczenia ptaków wykonywano ze statku wzdłuż stałych tras. Liczebność lodówki Clangula hyemalis była najwyższa jesienią (maksymalnie oszacowana na 42 tys. os.), a następnie wyraźnie spadała. Gatunek ten licznie przebywał w obu strefach. Markaczka Melanitta nigra koncentrowała się głównie w strefie przybrzeżnej i wykazywała znaczne fluktuacje liczebności w trakcie sezonu, a najwyższą liczebność na badanym akwenie oszacowano na 3 300 ptaków (5.04.2004). Uhla M. fusca zdecydowanie liczniej przebywała w strefie położonej z dala od brzegu, a najwięcej tych kaczek notowano jesienią (maksymalnie 9 500 os.). Jesienią najwyższe zagęszczenia kaczek stwierdzono w pasie płytkich wód przybrzeżnych, natomiast zimą i wiosną najwięcej ptaków koncentrowało się w północno-wschodniej części badanego akwenu, gdzie głębokości były znacznie większe. Prawdopodobną przyczyną opuszczenia przez większość ptaków strefy przybrzeżnej było przeeksploatowanie przez nie populacji małży, stanowiących ich główny pokarm. Spadek zagęszczenia małży mógł być przyczyną przemieszczenia się ptaków w głębsze części badanego akwenu, gdzie wprawdzie nurkowanie jest mniej opłacalne energetycznie, lecz zagęszczenia organizmów bentosowych są wysokie. Zmiany liczebności lodówek mogą wynikać nie tylko z zakończenia okresu jesiennej wędrówki tego gatunku, ale również z przemieszczania się części ptaków do strefy pełnomorskiej.
