Adam Zbyryt, Dawid Cząstkiewicz, Sebastian Menderski, Marian Szymkiewicz
Ornis Polonica 2018, 59: 171–182
https://doi.org/10.12657/ornis.2018.3.0
Abstrakt: W roku 2017 na Warmii i Mazurach, na obszarze 23 661 km2, zinwentaryzowano 8660 gniazd gawronów Corvus frugilegus w 105 koloniach. Dodatkowo stwierdzono 6 stanowisk liczących 1–2 gniazda. Średnie zagęszczenie kolonii lęgowych wyniosło 0,4 kolonii/100 km2 i 36,6 gniazd/100 km2. Przeciętna wielkość kolonii wynosiła 83,9 gniazda (SD=113,1). Małe kolonie (≤50 gniazd) stanowiły 60,0% (N=63), średnie (51–100 gniazd) 10,5% (N=11), a duże (>100 gniazd) 29,5% (N=31) spośród wszystkich stwierdzonych. Gawrony najczęściej gnieździły się w dużych miastach (55,0%; N=61), mniej powszechnie w mniejszych miastach położonych w wiejskim krajobrazie (18,9%; N=21) i wioskach (17,1%; N=19), a najrzadziej na terenach niezurbanizowanych (9,0%; N=10). Nie odnotowano istotnych różnic w wielkości kolonii w miastach i na wsiach. Drzewa gniazdowe reprezentowane były przez 23 taksony (gatunki lub rodzaje), a ich liczba wynosiła 2224. Drzewa liściaste stanowiły 95,4%, a iglaste 4,3% wszystkich odnotowanych drzew gniazdowych. Porównanie danych o rozmieszczeniu lęgowisk gawrona na tym samym obszarze z lat 1985–1993 z wynikami z roku 2017 wskazuje na zbliżone rozmieszczenie gatunku w regionie w ostatnim trzydziestoleciu, ale wieloletnie obserwacje kilkudziesięciu kolonii lęgowych wskazują na spadek liczebność populacji lęgowej.
Słowa kluczowe: gawron Corvus frugilegus, kolonia lęgowa, krukowate, wielkość populacji
