Dorota Czeszczewik
Ornis Polonica 2010, 51: 241–251
https://doi.org/10.12657/ornis.2010.4.0
Abstrakt: Porównano miejsca żerowe oraz sposoby żerowania samic i samców dzięcioła białogrzbietego w Białowieskim Parku Narodowym (BPN). Zimą samice żerowały na cieńszych częściach drzew (częściej na gałęziach) niż samce. Największe pokrywanie się nisz obu płci obserwowano wiosną (wskaźnik pokrywania się nisz OI = 0,87) a najmniejsze zimą (OI = 0,78). Z reguły samice i samce żerowały osobno. Stosunkowo niewielkie różnice w zachowaniach żerowych samic i samców mogły być związane z niewielkimi różnicami w wymiarach ciała i/lub z wysokiej jakości siedlisk BPN. Prawdopodobnie z powodu obfitych źródeł pokarmu w tych siedliskach konkurencja międzypłciowa jest nieznaczna. Jakość środowiska i warunki klimatyczne mogły wpływać na wielkość ciała samic i samców jak również na ich zachowania żerowe. W porównaniu z populacjami północnymi różnice w żerowaniu samic i samców były nieznaczne. Praca pokazuje, że ten wyspecjalizowany dzięcioł może modyfikować swoje zachowania żerowe w zależności od warunków środowiskowych.
