Łukasz Ławicki, Artur Staszewski, Bartosz Racławski, Michał Barcz, Michał Jasiński, Zbigniew Kajzer, Paweł Stańczak, Sebastian Guentzel
Ornis Polonica 2020, 61: 14–31
https://doi.org/10.12657/ornis.2020.1.1
Abstrakt: W roku 2015 przeprowadzono inwentaryzację wybranych gatunków ptaków lęgowych w obszarze Natura 2000 Puszcza Goleniowska (250 km2, 61% lasów) w zachodniej części Pomorza. Oceniono liczebność 54 gatunków, wśród których dominowały gatunki nieliczne (48%) i średnio liczne (37%). Stwierdzono gniazdowanie 22 gatunków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej i 8 gatunków z Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. Ostoja jest znaczącym w skali Polski lęgowiskiem (co najmniej 0,5% krajowej populacji) dla 9 gatunków: łabędzia niemego Cygnus olor (33–39 par; 0,5%), gęgawy Anser anser (41–46 par; 0,6%), gągoła Bucephala clangula (25–37 par; 0,8%), krakwy Mareca strepera (28–42 par; 1%), cyraneczki Anas crecca (12–18 par; 1%), bielika Haliaeetus albicilla (16 par; 1%), zimorodka Alcedo atthis (24–34 par; 0,7%), sokoła wędrownego Falco peregrinus (1 para; 2,3%) i podróżniczka Luscinia svecica (38–44 par; 2,6%). Wysoką liczebność stwierdzono także w przypadku derkacza Crex crex (167–192 samce; 0,4%), kszyka Gallinago gallinago (183–215 par; 0,3%) i dzięcioła średniego Dendrocoptes medius (75–89 par; 0,3%). Zagęszczenie bielika w rezerwacie „Olszanka” (9 par na 13,5 km2) należy do jednych z najwyższych na świecie. W skali Pomorza inwentaryzowany obszar stanowi ważną ostoję lęgową dla siniaka Columba oenas (48–71 par), żurawia Grus grus (88–105 par), samotnika Tringa ochropus (54–74 par) i kani rudej Milvus milvus (6–7 par). Za główne zagrożenia dla najcenniejszych gatunków w OSO uznano wycinkę starodrzewów, melioracje oraz napowietrzną linię energetyczną przecinającą rez. Olszanka; w wyniku kolizji z tą linią w latach 1992–2019 śmierć poniosły 24 bieliki.
Słowa kluczowe: bielik, estuarium Odry, Important Bird Area, OSO Natura 2000, Puszcza Goleniowska
