Łukasz Ławicki, Sławomir Niedźwiecki, Wojciech Sawicki, Piotr Świętochowski, Artur Goławski, Zbigniew Kasprzykowski, Marcin Urban, Przemysław Wylegała, Paweł Czechowski, Marta Prange, Tomasz Janiszewski, Sebastian Menderski, Wiesław Lenkiewicz, Michał Jantarski
Ornis Polonica 2011, 52: 85–96
https://doi.org/10.12657/ornis.2011.2.1
Abstrakt: W roku 2010 w Polsce odnotowano wyjątkowo licznie gniazdujące rybitwy białoskrzydłe Chlidonias leucopterus. W 167 koloniach stwierdzono 11 900–12 200 par. Główne lęgowiska znajdowały się we wschodniej Polsce: na Północnym Podlasiu (8 055–8 155 par w 82 koloniach), Lubelszczyźnie (1 503–1 718 par w 23 koloniach) i Mazowszu wraz z południową częścią Podlasia (1 281–1 283 pary w 28 koloniach). Najliczniej rybitwy białoskrzydłe gniazdowały w dolinach: Narwi (4 135–4 235 par w 33 koloniach), Biebrzy (4 080 par w 51 koloniach) i Bugu (1 770–1 940 par w 31 koloniach). Stanowiska te łącznie grupowały 83% populacji krajowej. W zachodniej Polsce gniazdowało 956–1 021 par w 32 koloniach (8% krajowej populacji), głównie w dolinach: Warty (437–452 pary w 13 koloniach), Bzury (165 par w 2 koloniach) i Noteci (95–105 par w 2 koloniach). W roku 2010 rybitwy białoskrzydłe zdecydowanie najliczniej gniazdowały w dolinach rzecznych (92% kolonii), a średnia liczebność na jednym stanowisku wynosiła 73 pary. Dominowały kolonie liczące 11–50 par (44%) i 51–100 par (27%), mniej licznie rybitwy białoskrzydłe gniazdowały w koloniach większych (>100 par, 15%) oraz mniejszych (1–10 par, 14%). Największe kolonie w dolinach Narwi, Biebrzy i Bugu liczyły 300–700 par. Rybitwy białoskrzydłe gniazdowały w koloniach jednogatunkowych (53%) oraz mieszanych (47%) z: rybitwą czarną Ch. niger (52%), rybitwą białowąsą Ch. hybrida (26%), śmieszką Larus ridibundus (15%) i rybitwą rzeczną Sterna hirundo (7%). W roku 2010 gniazdowało w Polsce ok. 8% europejskiej populacji rybitwy białoskrzydłej. Liczne gniazdowanie w roku 2010 było prawdopodobnie spowodowane dwoma czynnikami: silnym nalotem wiosennym oraz odpowiednimi warunkami siedliskowymi (wysoki stan wód) w dolinach krajowych rzek.
