Adam Zbyryt, Edyta Kapowicz, Robert Kapowicz, Karol Zub
Ornis Polonica 2016, 57: 237–247
https://doi.org/10.12657/ornis.2016.4.0
Abstrakt: Celem badań było rozpoznanie rozmieszczenia, liczebności i sukcesu lęgowego orlika krzykliwego Clanga pomarina w Puszczy Knyszyńskiej. Badania prowadzono w latach 1999–2015 na powierzchni próbnej (450 km2), a w latach 2010–2014 na całym obszarze Natura 2000 OSO Puszcza Knyszyńska PLB200003 (1395 km2). W pracy przeanalizowano wpływ roku, gatunku drzewa gniazdowego, umiejscowienia gniazda (wnętrze lub skraj lasu, pobliże doliny rzecznej), opadów w czerwcu i okresu przez jaki dany rewir był zajęty, na sukces rozrodczy. W latach 1999–2003 i 2010–2014 na terenie całego obszaru Natura 2000 gniazdowało od 46 do 58 par. Na powierzchni próbnej w latach 1999–2015 odnotowano gniazdowanie od 20 do 22 par. Średnie zagęszczenie na powierzchni próbnej w całym okresie badań wyniosło 4,7 pary/100 km2 (SD=0,1; zakres 4,7–4,9). Sukces lęgowy (odsetek gniazd z odchowanym co najmniej 1 młodym) w okresie badań na całym obszarze Puszczy był silnie zróżnicowany – od 33,3% (2007) do 70,5% (2006) (średnia 53,9%; SD=8,8; Me=52,9). Liczba wyprowadzonych młodych na 100 km2 wyniosła od 1,11 juv./100 km2 (2009) do 2,67 juv./100 km2 (2002, 2006) (średnia = 2,07 juv./100 km2; SD=0,57). Sukces lęgowy istotnie zależał od roku, w którym prowadzono badania (uogólniony liniowy model mieszany, Z=10,18; P<0,001) i sumy opadów w czerwcu (Z=3,06; P=0,002). Pozostałe analizowane czynniki okazały się nieistotne. Pojedyncza para w latach 1999–2015 użytkowała średnio 3,0 gniazda (SD=1,3; zakres 1–6; Me=3,0); przeciętnie, gniazda były zamieniane na nowe co ok. 4 lata. Średni czas zajmowania poszczególnych terytoriów lęgowych w latach 1989–2015 wyniósł 21,9 lat (SD=6,5; zakres 7–27; Me=23). Populacja orlika krzykliwego na obszarze Natura 2000 Puszcza Knyszyńska stanowi > 2% populacji krajowej, a przez 17 lat badań jej liczebność była stabilna.
Słowa kluczowe: orlik krzykliwy, Puszcza Knyszyńska, sukces lęgowy, zagęszczenie
