Przemysław Wylegała, Andrzej Batycki, Tadeusz Mizera
Ornis Polonica 2011, 52: 75–84
https://doi.org/10.12657/ornis.2011.2.0
Abstrakt: Celem pracy jest przedstawienie liczebności i rozmieszczenia czapli siwej Ardea cinerea w Wielkopolsce w roku 2010, charakterystyka siedlisk lęgowych oraz porównanie uzyskanych wyników z danymi z lat wcześniejszych. W analizie wykorzystano także informacje pochodzące z lat 2006-2009. W roku 2010 w 34 czaplińcach stwierdzono gniazdowanie 1629–1650 par czapli siwej. Zagęszczenie czapli siwej w Wielkopolsce wynosiło 0,9 kolonii oraz 42 gniazda/1000 km². W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat nie nastąpiły wyraźne zmiany liczebności lęgowej populacji w Wielkopolsce i można ją uznać za stabilną. Średnia wielkość kolonii w roku 2010 wyniosła 48 par (SD=43,8; mediana 37). Na czterech stanowiskach czaple siwe tworzyły kolonie mieszane z kormoranami Phalacrocorax carbo. Czaple siwe zakładały gniazda na drzewach w wieku od 25 do 165 lat. Dominowały kolonie zlokalizowane na drzewach w wieku poniżej 80 lat (79,4% kolonii). Czaple budowały gniazda na 10 gatunkach drzew, najliczniej na sosnach (76,8%), wierzbach (6,5%) i dębach (5,9%). Czaplińce znajdowały się w odległości 45–950 m od zabudowań (średnio 295 m; SD=246,9) oraz 0–2200 m od potencjalnych żerowisk (średnio 710 m; SD=649,9). Zdecydowanie dominowały kolonie położone w odległości do 500 m od zabudowań (81,6% kolonii). W ostatnich latach ich odległość od zabudowań zmniejszyła się. Spośród 10 kolonii, które zmieniły położenie, 9 znajdowało się bliżej zabudowań, a średnia odległość od zabudowań zmniejszyła się z 1060 m do 260 m. W latach 2006–2010, 25 czaplińców znajdowało się w niewielkich zadrzewieniach o powierzchni 0,1–200 ha (średnio 15,7 ha, SD=39,0), 11 w lasach o powierzchni 4–75 km², 2 kolonie znajdowały się na wyspach na jeziorach.
