Łukasz Ławicki, Przemysław Wylegała, Maria Wieloch, Arkadiusz Sikora, Grzegorz Grygoruk, Andrzej Dombrowski, Sławomir Chmielewski, Wiesław Lenkiewicz, Radosław Włodarczyk
Ornis Polonica 2011, 52: 196–210
https://doi.org/10.12657/ornis.2011.3.3
Abstrakt: Wiosną 2010 roku przeprowadzono w Polsce liczenie łabędzi czarnodziobych Cygnus columbianus bewickii w terminach: 13–21.03, 27.03–04.04 i 10–18.04, kontrolując łącznie 338 obiektów. W kolejnych terminach liczeń odnotowano 1 122, 1 214 i 253 osobniki, na odpowiednio 74, 44 i 18 stanowiskach. Podczas trzech kontroli najwięcej łabędzi czarnodziobych zanotowano na nizinach środkowej części Polski (71–92% wszystkich ptaków), w tym najliczniej w Wielkopolsce. Na północy kraju stwierdzono 8–28% łabędzi, a na wyżynach i przedgórzu z górami gatunek spotykany był bardzo nielicznie. Najczęściej spotykano stada łabędzi czarnodziobych liczące do 10 osobników. Największe stada odnotowano na stawach rybnych w Wielkopolsce (119–230 os.). W czasie pierwszej kontroli łabędzie czarnodziobe najczęściej spotykano w dolinach rzek i na polach, w drugim terminie występowały w zbliżonej proporcji na stawach i w dolinach rzek, natomiast w ostatniej kontroli przebywały głównie na stawach. Proporcja ptaków młodych podczas kolejnych liczeń była zbliżona (8–10%); przeważały rodziny z 1 i 2 młodymi (82%, N=41). Wiosną 2010 roku stwierdzono w Polsce co najmniej 5% populacji łabędzia czarnodziobego zimującej w północno-zachodniej Europie, a więc około dwukrotnie mniej niż w niektóre lata, kiedy łączną liczebność podczas szczytu wędrówki szacowano na co najmniej 2 000 ptaków.
