Marcin Matysek, Jakub Wyka, Bogusław Binkiewicz, Grzegorz Szewczyk, Józef Bobak, Stanisław Wierzbanowski, Włodzimierz Cichocki
Ornis Polonica 2020, 61: 32–46
https://doi.org/10.12657/ornis.2020.1.2
Abstrakt: Niniejsza praca zawiera podsumowanie inwentaryzacji dzięciołów zasiedlających Tatrzański Park Narodowy w latach 2012–2014. Na terenie parku stwierdzono gniazdowanie czterech gatunków dzięciołów: dzięcioła czarnego Dryocopus martius – 18–20 terytoriów (0,13–0,15 terytorium/km2), dzięcioła dużego Dendrocopos major – 40–50 terytoriów (0,31–0,38 terytorium/km2), dzięcioła białogrzbietego D. leucotos – 5–7 terytoriów (0,04–0,05 terytorium/km2) i dzięcioła trójpalczastego Picoides tridactylus – 53–60 terytoriów (0,40–0,45 terytorium/km2). Trzy kolejne gatunki dzięciołów – dzięcioła zielonosiwego Picus canus, dzięcioła zielonego P. viridis i dzięciołka Dryobates minor obserwowano sporadycznie. W oparciu o uogólniony liniowy model mieszany Poissona wykazano, że obszar ochrony krajobrazowej charakteryzował się istotnie mniejszym zagęszczeniem dzięciołów w porównaniu do obszaru ochronny czynnej i ścisłej, natomiast obszar ochrony ścisłej nie różnił się istotnie pod względem zagęszczenia od obszaru ochrony czynnej. Przewidywane przez model zagęszczenia poszczególnych gatunków wykazały niższe ich wartości w strefie ochrony krajobrazowej w porównaniu ze strefą ochrony czynnej i ścisłej.
Słowa kluczowe: dzięciołowate, liczebność, Picidae, rozmieszczenie, Tatrzański Park Narodowy
