Andrzej Węgrzynowicz
Ornis Polonica 2017, 58: 61–72
https://doi.org/10.12657/ornis.2017.2.0
Abstrakt: Badania prowadzono w latach 2014 i 2016 w krajobrazie rolniczym Niziny Północnomazowieckiej na obszarze o łącznej powierzchni 320 km2. Inwentaryzacją objęto lęgowe gatunki ptaków wodno-błotnych Non-Passeriformes, które liczone były na wybranych zbiornikach wodnych, ciekach, zabagnieniach, rozlewiskach śródpolnych itp. Stwierdzono 19 gatunków należących do tej grupy ekologicznej. Wśród nich dominowały krzyżówka Anas platyrhynchos (zagęszczenie krajobrazowe do 116 par/100 km2), kokoszka Gallinula chloropus (do 27–29 par/100 km2), łyska Fulica atra (25–28 par/100 km2) i wodnik Rallus aquaticus (18–20 par/100 km2). W wilgotniejszym sezonie 2014 rozpowszechnienie tych gatunków było stosunkowo wysokie (w szczególności kokoszki i łyski – odpowiednio 54% i 43%), osiągały one też wysokie zagęszczenia środowiskowe (do 1,5–1,7 par/ha w przypadku kokoszki i wodnika oraz 4,7 par/ha dla łyski). Kluczowym czynnikiem wpływającym na bogactwo gatunkowe zespołu oraz liczebność większości gatunków był poziom wód gruntowych w danym sezonie. Szczególnie duże różnice liczebności w dwóch sezonach o odmiennych warunkach hydrologicznych stwierdzono dla śmieszki Chroicocephalus ridibundus, perkozka Tachybaptus ruficollis, kokoszki, wodnika i łyski.
Słowa kluczowe: krajobraz rolniczy, Nizina Mazowiecka, preferencje siedliskowe, ptaki wodno-błotne
