Andrzej Wuczyński, Bartosz Smyk
Ornis Polonica 2010, 51: 204–219
https://doi.org/10.12657/ornis.2010.3.3
Abstrakt: Ostatnie informacje o populacjach gęsi wędrujących i zimujących na Dolnym Śląsku pochodzą z lat 1990. W sezonie migracyjnym i zimowym 2009/2010 przeprowadzono akcję liczenia gęsi na porannych rozlotach z noclegowisk w poszerzonych granicach województwa dolnośląskiego. Liczenia odbyły się trzykrotnie w szczytach pojawu tych ptaków w okresie migracji jesiennej, wiosennej i zimowania. Łączne oceny liczebności w poszczególnych okresach wyniosły: listopad – 72 000–75 000 os., styczeń – 7 000–8 000 os., marzec – 120 000–130 000 os. (bez gęgawy Anser anser). Niską liczebność gęsi w styczniu oraz bardzo wysoką w marcu interpretowano nietypowymi warunkami pogodowymi. Stwierdzono osiem gatunków z rodzajów Anser i Branta, przy czym każdorazowo dominowały gęś zbożowa A. fabalis i gęś białoczelna A. albifrons. Udział drugiego gatunku w stadach mieszanych zmieniał się w ciągu roku i wynosił 9,3% (listopad), 0,3% (styczeń) i 13,9% (marzec). Potwierdzono kluczowe znaczenie trzech znanych wcześniej miejsc koncentracji gęsi: Zb. Otmuchowskiego, Zb. Mietkowskiego i Doliny Baryczy. Zebrane wyniki wskazują, że Dolny Śląsk jest obecnie jednym z najważniejszych środkowoeuropejskich miejsc postoju migracyjnego gęsi.
