Damian Wiehle, Grzegorz Neubauer
Ornis Polonica 2010, 51: 195–203
https://doi.org/10.12657/ornis.2010.3.2
Abstrakt: W artykule opisano całoroczne wzorce występowania trzech gatunków dużych mew w Dolinie Górnej Wisły: mewy srebrzystej Larus argentatus, białogłowej L. cachinnans i romańskiej L. michahellis. Podczas 522 kontroli wykonanych w latach 2001–2008 stwierdzono w sumie 26 110 os. Średnia liczba (na jedną kontrolę) dużych mew wzrastała podczas 8 lat prowadzenia badań i była spowodowana wzrostem liczebności skupisk zimowych. Wielkość populacji zimującej w Małopolsce w badanym okresie oszacowano na 2 000–4 000 os. Przez cały rok dominowała mewa białogłowa, która stanowiła 90–99% wszystkich mew. Mewa srebrzysta oraz romańska były dużo mniej liczne, ten pierwszy gatunek występował głównie w okresie zimowym (do 12 os. podczas jednej kontroli), podczas gdy ten drugi głównie w okresie lata i jesieni (do 41 os. podczas jednej kontroli), a więc podobnie jak w środkowej Polsce. Jednak w porównaniu z Polską środkową, Małopolska jest regionem, w którym mewa białogłowa zdecydowanie silniej, jak nigdzie indziej w kraju, dominuje nad pozostałymi gatunkami mew, a dominacja ta jest stabilna przez cały rok.
