Śródlądowa migracja rybitwy popielatej Sterna paradisaea w Polsce

Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk

Ornis Polonica 2011, 52: 255–264

https://doi.org/10.12657/ornis.2011.4.2

Abstrakt: W latach 1930–2011 na śródlądziu Polski odnotowano 45 stwierdzeń rybitwy popielatej Sterna paradisaea, dotyczących 50 osobników. Liczba obserwacji wzrastała w kolejnych dekadach: lata 1970. – 5 stwierdzeń, 1980. – 7, 1990. – 10, 2000. – 20. Ponad 60% stwierdzeń pochodzi z południowej Polski, głównie ze Śląska (11 pojawów) i Małopolski (5), natomiast na północy najczęściej obserwowana była na Nizinie Północnopodlaskiej (11). Rybitwa popielata pojawia się w głębi kraju od drugiej dekady kwietnia do pierwszej dekady listopada, z najwyższą liczebnością w maju i sierpniu. Większość obserwacji dokonanych na śródlądziu dotyczy ptaków dorosłych (77%), pojawiających się od kwietnia do sierpnia. Osobniki młodociane spotykano głównie od września do połowy października. Obserwacje dotyczyły głównie pojedynczych osobników (91%), a maksymalnie widziano 3 os. Najczęściej widywana była na zbiornikach zaporowych (35%) i stawach rybnych (28%). W przypadku 62% stwierdzeń rybitwy popielate obserwowano w towarzystwie innych gatunków mewowców, głównie rybitwy rzecznej S. hirundo. Dwie krajowe wiadomości powrotne ze śródlądzia dotyczą ptaków obrączkowanych w Danii (odległość 240 km) i Estonii (880 km). Dane z Polski i innych krajów Europy Środkowej potwierdzają przypuszczenie, że część ptaków wędruje przez kontynent europejski.

Plik PDF