Joanna Skwarska
Ornis Polonica 2012, 53: 209–221
https://doi.org/10.12657/ornis.2012.3.4
W badaniach nad ptakami coraz szerzej stosowane są analizy krwi będące podstawą do uzyskania wskaźników hematologicznych użytecznych w badaniach ekologicznych (Davis et al. 2008). Do najczęściej stosowanych wskaźników hematologicznych, których przydatność została wielokrotnie potwierdzona, zalicza się: zawartość hemoglobiny, hematokryt, liczbę i średnią objętość erytrocytów (MCV), liczbę i wzajemne proporcje różnych form leukocytów, w tym proporcję heterofili do limfocytów – H:L (Ots et al. 1998, Bearhop et al. 1999, O’Brien et al. 2001, Lobato et al. 2005, Nadolski et al. 2006).
Wiele wartościowych parametrów hematologicznych i biochemicznych jest w przypadku dzikich ptaków trudna do uzyskania. Spowodowane jest to trudnością w pobraniu odpowiedniej porcji krwi, która pozwoliłaby ocenić istotne dla analiz wskaźniki. W przypadku przeprowadzania badań na małych ptakach, np. wróblowych Passeriformes, istnieje możliwość pozyskania tylko niewielkiej próbki krwi tak, aby jej utrata nie spowodowała śmierci osobnika. Przyjmuje się, że jednorazowo można pobrać taką objętość krwi, która nie przekracza 1% masy ciała ptaka albo 2% masy, ale nie częściej niż w okresie 2 tygodni (McGuill & Rowan 1989, Fair et al. 2010). Wykonanie rozmazu krwi umożliwiającego po wybarwieniu policzenie leukocytów i późniejsze wyliczenie stosunku H:L wymaga pobrania niewielkiej objętości krwi (jedna kropla) (Ots et al. 1998).
Celem tej pracy jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat zmian proporcji heterofili i limfocytów jako wskaźnika stresu u ptaków. Omówiono również wybrane czynniki ekologiczne i fizjologiczne wpływające na proporcję H:L.
