Występowanie bernikli rdzawoszyjej Branta ruficollis w Polsce

Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk

Ornis Polonica 2012, 53: 188–201

https://doi.org/10.12657/ornis.2012.3.2

Abstrakt: Do roku 2011 berniklę rdzawoszyją Branta ruficollis stwierdzono w Polsce 220 razy (ok. 383 os.). Do końca lat 80. XX w. odnotowana była tylko 11 razy, ale od roku 1990 stwierdzano już ją corocznie z wyraźnym trendem wzrostowym. Mediana liczby pojawów w latach 1990–2005 wynosiła 4 stwierdzenia/rok (zakres 1–12), a zdecydowany wzrost nastąpił po roku 2005, kiedy mediana wyniosła 20 stwierdzeń/rok (zakres 13–41). Dominowały stwierdzenia z zachodniej Polski (87% pojawów), w tym głównie ze Śląska (99 stwierdzeń) i Wielkopolski (40). Berniklę rdzawoszyją obserwowano w Polsce w 125 miejscach, szczególnie licznie w Dolinie Baryczy (47 stwierdzeń), Kotlinie Biebrzańskiej (13), na Zb. Mietkowskim (11) i w PN Ujście Warty (10). Najczęściej obserwowana była jesienią, ze szczytem w trzeciej dekadzie października i pierwszej dekadzie listopada. Zimą stwierdzenia były nieliczne, a wiosną najwyższa liczebność przypadała na drugą i trzecią dekadę marca. Większość obserwacji dotyczyła pojedynczych ptaków (75%). Wśród osobników, u których oznaczono wiek 59% stanowiły ptaki dorosłe. Bernikle rdzawoszyje najczęściej spotykano na stawach rybnych (28%) i w krajobrazie rolniczym (27%), nieco mniej licznie w dolinach rzecznych (22%) i na zbiornikach zaporowych (18%). Znaczny wzrost liczby stwierdzeń bernikli rdzawoszyjej w ostatnich latach w Polsce jest prawdopodobnie spowodowany liczniejszym zalatywaniem tego gatunku do zachodniej Europy oraz zwiększoną aktywnością terenową obserwatorów przeglądających stada gęsi w poszukiwaniu rzadszych gatunków.

Plik PDF