Andrzej Węgrzynowicz
Ornis Polonica 2013, 54: 12–24
https://doi.org/10.12657/ornis.2013.1.1
Abstrakt. W latach 2008–2009 na 19 powierzchniach (291 ha) zlokalizowanych w osiedlach mieszkaniowych i w parkach Warszawy przeprowadzono inwentaryzację populacji lęgowej sroki i wrony siwej. Porównano również parametry umiejscowienia gniazd obu gatunków oraz rozważono niektóre czynniki mogące wpływać na zagęszczenia i zmiany ich liczebności. Wrona osiągała wyższe zagęszczenia w parkach (średnio 5,0 pary/10 ha), sroka w osiedlach (4,3 pary/10 ha). Dla określenia zmian liczebności porównano wyniki z danymi z lat 70. i 80. XX wieku z tych samych powierzchni badawczych. W analizowanym okresie liczebność sroki wzrosła 5–6-krotnie, a przebieg w czasie tych zmian był zróżnicowany w poszczególnych środowiskach i strefach miasta. Liczebność wrony wzrosła ok. 9-krotnie. Podobieństwo umiejscowienia gniazd przez oba gatunki było niewielkie, stwierdzono natomiast słabą ujemną korelację między zagęszczeniami sroki i wrony. Uzyskane wyniki sugerują, że na wybór miejsc gniazdowych przez srokę, a także na jej występowanie i zmiany liczebności, miały wpływ wysokie zagęszczenia wrony. Duża plastyczność ekologiczna sroki pozwala jej utrzymać się na terenach licznie zasiedlonych przez wronę.
