Rafał Bobrek, Jakub Hasny, Joanna Kajzer-Bonk, Maciej Wayda, Sławomir Springer, Agata Żmuda
Ornis Polonica 2016, 57: 39–57
https://doi.org/10.12657/ornis.2016.1.3
Abstrakt: Na podstawie wyników odłowów prowadzonych w latach 2010–2012 przeanalizowano przebieg dynamiki jesiennej migracji wróblowych nad Jeziorem Rakutowskim koło Włocławka (środkowa Polska) i przedyskutowano czynniki na nią wpływające. Wśród odławianych ptaków przeważały migranty dalekodystansowe, które odpowiadały za pierwszy, najwyraźniejszy szczyt przelotu w okresie wędrówki jesiennej. Mniej liczne migranty częściowe i krótkodystansowe tworzyły drugi, późniejszy szczyt. Wśród najliczniej chwytanych stwierdzono gatunki o wysokiej, np. trzcinniczek Acrocephalus scirpaceus i rokitniczka A. schoenobaenus, jak i niskiej, np. dymówka Hirundo rustica i raniuszek Aegithalos caudatus, powtarzalności przebiegu wędrówki w kolejnych sezonach. Zaobserwowano wyraźne międzysezonowe podobieństwo dynamiki przelotu u różnych gatunków migrantów dalekodystansowych, krótkodystansowych oraz częściowo wędrownych, przejawiające się zbieżnością dat kolejnych minimów i maksimów (fal) przelotu. Dynamiki przelotu trzcinniczka i rokitniczki – gatunków o najwyższej powtarzalności wędrówki – wykazywały wyższe podobieństwo międzygatunkowe w pojedynczym sezonie, niż w obrębie każdego z tych taksonów w dwóch kolejnych sezonach. Sugeruje to, że o terminach wędrówki u badanych gatunków decydują w większym stopniu czynniki o podłożu egzogennym (np. warunki pogodowe), niż endogennym (wewnętrzny zegar biologiczny).
Słowa kluczowe: fale przelotu, obrączkowanie, strategia wędrówki
