Kamil Struś
Ornis Polonica 2023, 64: 17–30
https://doi.org/10.12657/ornis.2023.1.2
Abstrakt: W latach 2001–2022 prowadzono obserwacje jesiennej migracji ptaków szponiastych w Sudetach Zachodnich, wykonując 203 kontrole (677 h obserwacji) na Przełęczy Mysłowskiej w Górach Kaczawskich. Łącznie odnotowano 9 659 osobników migrujących, średnio 14,3 os./h. Maksymalne dzienne liczebności w zakresie 101–703 os. stwierdzono w trakcie 34 kontroli (16,7%). Dwa najliczniejsze gatunki to myszołów Buteo buteo (79,7% ugrupowania) oraz krogulec Accipiter nisus (10,7%). Jedynym gatunkiem bliskim 3% progu udziału w zespole był błotniak stawowy Circus aeruginosus (2,8%). Pozostałe gatunki były obserwowane znacznie rzadziej i poza pustułką Falco tinnunculus (1,3%) i trzmielojadem Pernis apivorus (1,3%), nie przekraczały 1% udziału w zespole. Główny przelot trwał od ostatniej dekady września do połowy listopada, ze szczytem liczebności pomiędzy 10. a 30. października. Największe odnotowane liczebności w ciągu dnia wynosiły 758 os., 703 os., 404 os., 351 os. i 327 os. Obserwowane ptaki migrowały głównie pojedynczo lub w małych grupach liczących kilka osobników. Największe odnotowane stada myszołowów osiągały liczebność do 100 os. Intensywność migracji ptaków szponiastych w Górach Kaczawskich była wyższa w stosunku do innych pasm Zachodnich Sudetów oraz Karpat. Może to wynikać z kształtowania się lokalnych tras migracyjnych dopasowanych do rzeźby terenu oraz układu głównych szlaków migracyjnych w Europie Środkowej i Wschodniej.
Słowa kluczowe: Karpaty, migracje, Polska, Sudety, szponiaste
